Otyłość została zdefiniowana jako zaburzenie przemiany energetycznej w wyniku nadmiernej podaży energii z pożywienia w stosunku do potrzeb naszego organizmu. Efekt – magazynowanie tkanki tłuszczowej, rozwój wielu chorób. Otyłość zwiększa ryzyko między innymi zagrożenia miażdżycą, niewydolności krążenia, niewydolności układu oddechowego.
Okazuje się, że można być metabolicznie otyłym nie będąc osobą otyłą czyli mieszcząc się w zakresie prawidłowych wartości BMI (18,5 – 24,9 kg/m2). Co więcej otyłość tego typu najczęściej diagnozowana jest u osób między 20 a 40 rokiem życia. Zatem prawidłowa masa ciała nie powinna zwalniać naszej czujności. Ten typ otyłości paradoksalnie częściej też dotyka osoby z niską masą urodzeniową oraz niską masą ciała w pierwszym roku życia.
Zaobserwowano, że niektóre osoby szczupłe maja tendencję gromadzenia tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, co skutkuje pojawieniem się oporności tkanek na insulinę, zbyt wysokiego wydzielania insuliny przez trzustkę czy podwyższonym stężeniem cholesterolu całkowitego a nawet nadciśnieniem tętniczym. Sugeruje się gromadzenie u tych osób tkanki tłuszczowej w wątrobie czy mięśniach. Zatem u osób szczupłych mogą wystąpić objawy będące powikłaniami otyłości. Można zakwalifikować takich pacjentów do grupy o podwyższonym ryzyku miażdżycy czy cukrzycy typu 2. Otyłość metaboliczna to jeden z czynników ryzyka chorób układu krążenia.
Podsumowując otyłość metaboliczna charakteryzuje się:
- nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha przy prawidłowym wskaźniku BMI
- odsetkiem tkanki tłuszczowej ogółem powyżej 35
- insulinoopornością
- stężeniem triglicerydów powyżej 150 mg/dl
- podwyższonymi wartościami ciśnienia tętniczego krwi.
Wśród przyczyn tego typu otyłości upatruje się narażenia na stres, który przecież towarzyszy nam każdego dnia, choćby w pracy. Niewątpliwie błędy żywieniowe i niska aktywność fizyczna to kolejne czynniki predysponujące do powiększania depozytu tkanki tłuszczowej.
Na szczęście zastosowanie odpowiedniej diety prowadzi do istotnego zmniejszenia ilości tłuszczu brzusznego i powrotu wskaźników biochemicznych do normy.
Aby upewnić się, że nie jesteśmy w grupie ryzyka wystarczy wykonać powyższe badania, w tym kliniczne badanie składu ciała i zadbać o swój styl życia.